ระบบการศึกษาที่เน้นท่องจำมากกว่าทำความเข้าใจ และบรรยากาศของการแข่งขันเพื่อไปสู่ความสำเร็จตามค่านิยมของสังคม กลายเป็นปัญหาที่สะสมอยู่ในวัฒนธรรมการศึกษาไทย จนส่งผลให้เด็กและเยาวชนจำนวนไม่น้อยขาดความสุขในการเรียนรู้สิ่งต่างๆ มองโรงเรียนเป็นเพียงพื้นที่แห่งการแข่งขัน และเติบโตเข้าสู่ระดับอุดมศึกษาโดยปราศจากการค้นพบศักยภาพและความสนใจของตัวเอง

          คณะวิทยาการเรียนรู้และศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ มองเห็นถึงปัญหาดังกล่าว จึงได้ก่อตั้งโรงเรียนสาธิตแห่งมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ เพื่อเป็นพื้นที่บ่มเพาะนักเรียนระดับมัธยมศึกษา ให้สามารถเติบโตอย่างมีมิติ เป็นมนุษย์ที่สนใจสิ่งต่างๆ รอบตัว ค้นพบศักยภาพและความสนใจของตัวเอง สามารถลงลึกในสิ่งที่รักจนกลายเป็นความเชี่ยวชาญ ซึ่งเป็นรากฐานสู่การต่อยอดไปยังการเรียนรู้สิ่งต่างๆ อย่างมีประสิทธิภาพและมีความสุข

          ภายใต้ปรัชญาที่ว่า “การเรียนรู้ที่ดีเป็นสิ่งประเสริฐสุดของชีวิต” โรงเรียนสาธิตแห่งมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ได้ออกแบบ “ระบบนิเวศการเรียนรู้” ที่ประกอบด้วยองค์ประกอบ ๓ ส่วน คือ หลักสูตร ครูและบุคลากรในโรงเรียน และสังคม (พ่อแม่ ผู้ปกครอง และปัจจัยอื่นๆ ที่ล้อมรอบตัวผู้เรียน) ซึ่งการให้ความใส่ใจจากทุกองค์ประกอบเพื่อส่งเสริมสนับสนุนซึ่งกันและกัน จะเป็นส่วนสำคัญอย่างยิ่งต่อการพัฒนาเด็กคนหนึ่งให้เติบโตอย่างมีคุณภาพ